De straten van Buenos Aires

Ze zijn groot, ze zijn breed, ze zijn vol, gevaarlijk, chaotisch en o zo typisch.. De straten van Buenos Aires zijn, ondanks ons vele contact, nog niet mijn vrienden geworden. Wat een gruwel! Misschien heeft het ermee te maken dat ik al bang ben om de Voorstadslaan over te steken, maar deze straten zijn echt abnormaal. Het toppunt is Avenido 9 de Julio, met zo´n 18 banen naast elkaar. Vreselijk. En daar zijn de Porteños (inwoners van BA) dan trots op..
Naast dit minpuntje (persoonlijke zaak hoor) voel ik me al iets meer op mijn gemak in de stad. Maar het blijft, zeker voor iemand met mijn richtingsgevoel, een moeilijke zaak. Ik ben echt al tientallen keren verdwaald en loop vele afstanden dubbel, maar goed, ook daar kan Buenos Aires niets aan doen.
Drie dagen is natuurlijk veel te kort om alles te zien, maar ik heb een beetje een indruk. Zo ben ik gisteren naar het kerkhof voor de ´rich and famous´ gegaan, erg mooi en ook wel een beetje luguber. Natuurlijk ook, na lang zoeken omdat ik te gierig was een plattegrondje te kopen, het familiegraf van Evita gevonden. Ook opvallend waren de vele katten die rondliepen of lagen te slapen op de graven.. Hmm.. Reincarnaties?
Gisterenavond met mijn kamergenootjes wezen eten (de beste optie voor mij is pasta, de andere optie is steak. Maar de pasta is erg goed!) en daarna weer uitgeput naar bed. Reizen is vermoeiend! Zeker in je eentje, wanneer je alle belevenissen niet direct met anderen kunt delen. Ik voel me nog steeds redelijk verloren hier en ik vind het dan ook niet zo erg om morgen weer verder te gaan. Misschien dat ik BA over vijf maanden wat beter aankan.
Vandaag heb ik, na een mislukte ochtend door regen, regen, regen, de stadsdierentuin bezocht in Palermo. Erg vertederend, maar ook wel zielig. Gelukkig mag dit bij ons niet meer zo! Vanochtend viel ik trouwens nog met mijn (roodverbrande) neus in de boter, want de preidente Cristina Kirchner hield een toespraak hier vlakbij. Ze werd voorgegaan door tientallen uniformen op paarden (met daarin mensen, denk ik) en begeleid door vele vele Argentijnen met spandoeken, vlaggen en trommels. Het schijnt normaal te zijn en vaak te gebeuren, maar ik vond het erg bijzonder. Apart dat iedereen op die manier politiek betrokken is. Het was ook echt een sociaal gebeuren, hele families zaten langs de straten, maté drinkend, vlaggen om de schouders. Erg leuk om te zien.
Zometeen ga ik de befaamde empanadas proberen, ben benieuwd. Hopelijk stoppen ze er niet stiekem vlees in. Morgen gaat om 10.00 uur alweer mijn bus naar Rosario, een stadje op ongeveer vier uur rijden van hier (en de geboorteplaats van Che Guevara..for what it´s worth). Mijn plan was om daarna naar Cordoba te reizen, maar aangezien ik even genoeg heb van grote steden en Cordoba de één na grootste stad van Argentinie is, zie ik daar maar vanaf. Op de weg naar Bolivia schijnen ook mooie natuurparken te liggen, dus ik denk dat ik daarvoor ga. Zodat ik zeker ben van zandweggetjes of maximaal tweebaanswegen.
¡Hasta Luego!