Bolivia

En jawel, ik ben in Bolivia! Wat een verschil met Argentinie.. De busreis naar hier, Sucre, was nogal hels. Vertrokken om 5.30 in Salta kwam ik om 13.00 aan in La Quiaca, het grensdorp. Nadat ik door twee Nederlanders die hun reis nogal exact hadden gepland de grens ben overgeloodsd, kon ik in Villazon, het Boliviaanse grensdorp, een buskaartje naar Sucre kopen. Aangezien het in Bolivia twee uur eerder is dan in Argentinie, en de bus pas om 17.00 uur ging, had ik alle tijd om het Boliviaanse straatleven in me op te nemen. Wat een kleuren, wat een mensen, wat een bedrijvigheid! De straten staan vol met allerlei kraampjes, waar je zo goed als alles kunt kopen, van fietsbanden tot heerlijke vruchtenshakes. En dat voor ongeveer ééntiende van de Nederlandse prijs. Veel vrouwen in traditionele kleding, met lange zwarte vlechten en kleurrijke doeken op de rug, waar kinderen, dekens, pannen, etc. in zitten. Veel bedelende kinderen, schoenpoetsertjes. Veel zon. En weinig en heel erg vieze wc´s. Na zes uur mijn ogen uitgekeken hebben, was het tijd om naar de bus te gaan. Ik wist natuurlijk dat de bussen in Bolivia niet zo luxe zouden zijn als die in Argentinie, maar dit sloeg echt alles. Moesten we hiermee 22 uur door de bergen rijden? Alle bagage ging op het dak, en ik werd ingeklemd tussen een rammelend raam en een flinke Boliviaanse vrouw. De reis was geen pretje, maar ik was toch erg verbaasd en ook nogal verward toen we om 5.00 uur ´s ochtends, dus na 12 uur in plaats van de aangekondigde 22 uur, opeens al in Sucre bleken te zijn. Het was donker, het was koud, het was nat, ik was moe en had honger en het was veel te vroeg om naar mijn gastfamilie te gaan. Wat een ellende. Na uren wachten toch maar rond 11.00 naar de familie gegaan, die -gelukkig- meteen vroegen waarom ik niet om 5.00 uur had gebeld.. Had ik mijn plan om naar Bolivia te gaan ´s ochtends nog behoorlijk vervloekt, na een warme douche, een kopje thee en een heerlijk groot bed voor mij alleen zag alles er weer heel anders uit. Mijn familie is erg aardig, en naast de ouders wonen er in huis nog een dochter, twee zonen, een opa en een oma, een tante en een andere student, Pedro uit de VS. Genoeg leven dus. Ik heb een grote kamer voor mij alleen en een eigen badkamer. Wat een luxe!
Sucre is, ondanks het slechte weer, een erg mooie en levendige stad. Er zijn veel studenten en ook veel buitenlanders die hier, net als ik, een taalcursus volgen. Mijn school is dicht bij huis en ik heb elke dag vier uur les, samen met twee andere meisjes. Verder worden er veel leuke activiteiten georganiseerd, zoals salsafeestjes, kooklessen en filmavonden met natuurlijk Spaanstalige films. Ik weet zeker dat ik mijn drie weken hier makkelijk om ga krijgen.
In de tussentijd geniet ik van de grote markten, de vele eetkraampjes op straat en de mooie kleurrijke kleding. Bolivia is mooi!

Oh ja, en voor de geinteresseerden.. Zondag heb ik voor het eerst vlees gegeten..