Wat een stad

Na het uiteindelijke afscheid en een (veel te) lange reis is het dan toch zover gekomen: ik ben in Buenos Aires! Inmiddels ben ik klaar om opgeveegd te worden, maar kan het toch niet laten nog even een kort berichtje te plaatsen. Want wat een indrukken! De aankomst met het vliegtuig was meteen al spetterend en de lucht was bij lange na niet zo ´bueno´, want het regende ontzettend hard. Zo hard dat we in eerste instantie niet eens konden landen. De hele stad schijnt nogal in de problemen te zijn gekomen, want ik geloof dat ze zoveel water niet gewend zijn. De snelweg was dan ook een zwembadje, waardoor de taxirit naar de stad wat langer duurde dan normaal. Een goede kans om mijn weinige Spaanskennis in de praktijk te brengen bij de vriendelijke taxichauffeur.
Gelukkig werd ik, samen met mijn Israelische lotgenoot Roy (zowel qua eenzaamheid als qua verkoudheid dankzij de airco), voor de deur van mijn hostel afgezet. Dankzij het tijdsverschil was het hier toen pas een uur of één en had ik dus nog de hele middag. Met plattegrond en tips ben ik de stad in gegaan om me vervolgens een hele tijd héél klein te voelen. Wat is Buenos Aires enorm! Hoe langer ik rondliep, des te verdwaalder ik me voelde. Wat een mensen, auto´s, drukte. Overal werd ik aangesproken, door vage mannetjes die vage praktijken vertegenwoordigden. Door straatkinderen, straatkrantverkopers, lotenverkopers. Maar het grootste deel van die mensenmassa zag mij natuurlijk helemaal niet. Ik deed mijn best er zo min mogelijk als toerist uit te zien, maar had geen idee waar ik was. Bovendien heeft dat felgele label met ´equipajo de mano´ (handbagage) aan mijn toch al niet zo local-aandoende rugzak vast ook niet geholpen.
Maar wat is het allemaal indrukwekkend! Als eerste het Plaza de Mayo, waar de Madres (helaas) net klaar waren met hun wekelijkse ronde om aandacht te vragen voor hun verdwenen kinderen destijds. Gelukkig heb ik nog een paar oude Moedertjes gespot, en ook de plek zelf was indrukwekkend, mede door de kolonne ME´ers die aan de overkant van het plein opgesteld stond. Hierna nog een (iets te) uitgebreide stadswandeling gemaakt om een beetje een indruk te krijgen. Wat vooral opvalt zijn alle politiek getinte leuzen op de muren, door de hele stad. ´Viva la rebellion popular´, ´Viva la revolucion´, ´Stop the government´, etc. Erg apart. Verder vallen de vele verschillende mensen op, rijk en arm, heel rijk en heel arm, jong en oud, toerist en local. Het is gewoon heel erg stad. Families die de vuilnis doorzoeken naast de Armani-winkel. En zoveel imposante gebouwen.
Naast al die indrukken is het Spaans ook erg vermoeiend, ik probeer er maar iets van te maken en loop continue met mijn woordenboekjes rond. Wel fanatiek dus!
Nu ga ik snel slapen, meer verhalen over Buenos Aires volgen snel. Wat een stad. Buenos noches!