Koude voeten

Ze zijn koud, mijn voeten. Net als mijn oren en mijn handen. Als ik 's ochtends de deur uit stap snijdt de wind in mijn wangen en wordt mijn neus rood en ijskoud. Even erger ik me, maar dan denk ik aan volgende week..

Want:volgende week niets meer van dit alles.. Volgende week zit ik -jawel- op Sint Maarten. Ook al beweerde ik in mijn laatste bericht nog naar India te gaan - de plannen zijn veranderd en ik ga mijn Master onderzoek uitvoeren op dat mooie zonnige eiland in de Caribbean.

Vaak moeten mensen lachen als ze horen dat ik drie maanden naar de Caribbean ga. De eerste reactie is er nooit een van interesse, maar altijd een die zon, zee en strand bevat. 'Zo, dat heb je lekker uitgezocht', 'Nou, mag ik in jouw plaats?', 'Zeker lekker drie maanden op het strand liggen!'. Erg vervelend, maar ook ongeveer mijn eerste reactie toen dit onderzoeksproject een optie werd. Sint Maarten, dààr ga je toch niet heen voor je afstudeeronderzoek? Maar na een korte verdieping (zouden meer mensen moeten doen) heb ik dit idee snel naast me neer gelegd. De Cariben is een ontzettend interessante regio, zoveel verschillen op zo'n klein gebied - en dan toch redelijk vreedzaam. Zoveel syncretisme, multiculturaliteit, hybriditeit.. en dat allemaal zo dicht bij elkaar! Daarbij is het gebied ook een beetje een vergeten gebied, juist door al deze samensmeltingen en verschillende afkomsten: er is niet gemakkelijk een stempel op te plakken. Is het modern, derde wereld, ontwikkeld? Bovendien is de geschiedenis van het gebied ontzettend complex. We weten niet veel van voor de koloniale tijd, en de ontwikkeling van samenlevingen tijdens de koloniale tijd is juist weer heel afwijkend en ingewikkeld verlopen.

De komende drie maanden ga ik onderzoek doen naar de beleving van Nederlands burgerschap onder jonge Sint Maarteners. Mijn onderzoekspopulatie zal bestaan uit die jongeren die in Nederland hoger onderwijs hebben gevolgd, en daarna weer geremigreerd zijn naar het eiland. Het idee komt mede voort uit de problematiek die in Nederland bestaat, of gedacht wordt te bestaan, rondom Antilliaanse en Arubaanse migranten. Ook al zijn die probleemjongeren maar een klein deel van de Antillianen en Arubanen die in Nederland wonen, alle anderen worden erdoor gestigmatiseerd en zelfs gediscrimineerd (denk aan de Verwijsindex Antilliaanse jongeren). Migranten uit de andere delen van het Koninkrijk worden stug als allochtonen bestempeld en gereduceerd tot vreemdelingen die niets met Nederland te maken hebben. Dat we eigenlijk allemaal hetzelfde paspoort bezitten, wordt even vergeten.

Door intensief met de betreffende jongeren te praten en onder anderen muziek, literatuur en media te analyseren (en allerlei andere leuke onderzoeksmethoden uit te voeren) zal ik proberen om samen met de Sint Maarteners meer inzicht te krijgen in de problematiek, zowel in Nederland als op de Antillen. De aanstaande veranderingen in de Koninkrijksrelaties zullen natuurlijk ook aan de orde komen.

Maar goed, meer colleges volgen ongetwijfeld later.. Eerst maar eens in het vliegtuig. Ik heb er in ieder geval zin in, hoewel het ook weer spannend is om weg te gaan (ja, toch wel!). Ik houd me nu vooral bezig met inlezen, afronden, inpakken en uitzwaaien. Zondag vertrek ik. En tot die tijd (en ook wel daarna) denk ik toch stiekem aan mijn koude voeten, als iemand weer zo'n typisch grapje maakt.