The Friendly Island

Weer een paar dagen verder en al heel wat geleerd. Nog steeds voelt het allemaal nieuw en vreemd, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk goed gaat komen. Mijn eerste interview zit er alweer op, fijn om nu al met iemand over al die onderwerpen te praten en zo een beetje een beeld te krijgen van wat er leeft op het eiland. Ook de taxi chauffeurs blijken daar geschikt voor.

Ik mag op de universiteit de computers gebruiken en kan zo lekker up to date blijven elke dag. Omdat ik bij mijn onderzoek ook een zogenaamde discourse analysis doe, lees ik elke dag de krant grondig en inspecteer ik ze (zowel de krant van hier als de Volkskrant) nauwkeurig op Koninkrijksnieuws. Hier staan de kranten er vol mee, in Nederland helaas een stuk minder. Die eenzijdige houding zie je meer terug en lijkt me ook erg storend voor de inwoners van dit deel van the Kingdom.

Naast deze activiteiten zoek ik langzaam mijn weg, ik loop en bus me een ongeluk - ookal lijkt dat onmogelijk op 80 m2. Dit weekend gaan Randy, ik en twee andere Nederlanders die ook bij Paula verblijven een auto huren om zo het eiland wat beter te leren kennen, vooral ook het Franse deel. Daar ben ik nog helemaal niet geweest! Het Nederlandse deel is erg apart; Frontstreet, de toeristische straat aan het water in de hoofdstad Philipsburg, is echt vreselijk. Je kunt je er gek kopen aan juwelen, Delfts blauw (waarom?), La Coste en hamburgers, mocht je daar behoefte aan hebben, en je moet er -afhankelijk van de aanlegtijd van de cruiseschepen- zigzaggen tussen witte bierbuiken met zonnehoedjes. Gelukkig blijven die mensen lekker in Frontstreet en hoppen ze dan weer op hun bootje, zodat de rest van het eiland, en ook van Philipsburg, er heel anders uit ziet.

Veel kleine eettentjes, vrolijk gekleurde huizen met veranda's, kinderen en honden, veel kapsalons en vaak ook muziek. Iedereen wenst je Good Day, vooral in de wijk waar ik woon, vaak gevolgd door 'Hoe gaat het? Goed?'. Sint Maarten profileert zichzelf als The Friendly Island (dit staat op elke nummerplaat), en iedereen lijkt zijn best te doen om dat waar te maken.

Via begeleider Francio heeft het Department of Education Randy en mij opgespoord, en ze hebben ons een soort stageplaats aangeboden. We gaan helpen bij twee projecten, waarvan een in ieder geval heel goed aansluit bij mijn onderzoeksthema's. Omdat het papierwerk nog wat tijd kost, kunnen we waarschijnlijk pas over een week beginnen, maar ik kijk er wel naar uit. Het is, denk ik, een goede manier om mensen te leren kennen en om informatie te verzamelen. Ik ben benieuwd!

Naast een Friendly Island is Sint Maarten trouwens ook een heel divers eiland. De schattingen varieren, maar er wonen hier tussen de 80 en 200 verschillende nationaliteiten - alleen al op het Nederlandse deel dus. Mensen van allerlei verschillende Caraibische eilanden zijn hier verzameld, plus Nederlanders, Colombianen, Fransen, etc. Ongelooflijk op zo'n kleine oppervlakte toch? En hoewel er wel wat problemen zijn met illegale inwoners, leeft de bevolking in principe vreedzaam samen. Men switcht van Nederlands naar Engels naar Spaans zonder problemen, en ik denk dat begrippen als allochtoon en autochtoon hier onbekend zijn. Op Sint Maarten is iedereen allochtoon. Nederland zou er eens een voorbeeld aan moeten nemen.

Er is in ieder geval nog genoeg te ontdekken en te leren hier, en dat ga ik dan ook zeker doen. In de tussentijd geniet ik natuurlijk ook van het strand, de muziek, de zon en de rest van het eiland. Ik kan beginnen bij de sportschool, ben ingeschreven bij de bibliotheek en begin bijna met heus werk.. Ich bin ein Sint Maartener :) (met een blocnote, dat wel).