donderdag 26 februari 2009

Island Life

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets heb laten horen, dus snel even een update. De afgelopen twee weken bestonden vooral uit onderzoek gecombineerd met vakantie: mijn ouders zijn gearriveerd en dat betekent elke avond lekker uit eten en in de weekenden de toerist uithangen. Ook niet verkeerd.

Na een drukke week vol interviews, lunchafspraken, filmavondjes en computeruren, kwamen papa en mama vrijdagavond aan op Juliana Airport. Even wennen, zo uit de kou de warmte in! Zelf sta ik er al niet meer bij stil dat het (voor ons Nederlanders) toch wel heel bijzonder is om ’s ochtends zo uit je bed het balkon op te stappen en je kopje thee te drinken in het ochtendzonnetje.

De aankomst bij het hotel in Oyster Pond, een rustig hoekje op de Franse grens, werd al een full Sint Maarten experience omdat de stroom in dat hele deel was uitgevallen. De kleine slingerweggetjes, berg op, berg af, waren al een avontuur, en dan ook nog in het donker je hotelkamer vinden en bij een kaarsje je koffer uitpakken.. Gelukkig werd het stroomprobleem snel verholpen. Zaterdag en zondag hebben we in ons kleine, lelijke, blauwe luciferdoosje (een autootje dus) het eiland rondgetoerd. Verbazend hoeveel afstand je kunt afleggen op zo’n klein stukje land. Ook voor mij was het erg leuk, omdat ik me normaal moet behelpen met de busjes, die natuurlijk niet door de mangrove rijden. Zondagmiddag was er een grote carnavalsoptocht in Marigot, de Franse hoofdstad, en hoewel we eerst ruim twee uur moesten wachten, was het wel erg leuk. De Nederlandse Sint Maartenaren vinden het Franse carnaval niets voorstellen (het carnaval aan deze kant is eind april en duurt twee volle weken), maar ik vond het toch heel mooi (ben ook niks gewend natuurlijk.. voor mij was het al een feest om een keer een carnavalsoptocht te bekijken zonder dat je voeten bevriezen).

Deze week moet ik natuurlijk weer ‘gewoon’ werken, maar het blijft een beetje vakantie door de luxe van een auto en alle restaurantjes die we bezoeken. Dinsdagavond zijn we bijvoorbeeld naar Grand Case geweest, een dorpje in het noorden van het eiland waar ik nog nooit geweest was, maar dat op dinsdagavond uitpuilt van de mensen (toeristen en locals) die er eten, hangen en dansen. Gisterenavond hebben we gegeten bij een strandbar aan het uiteinde van een lang, breed, rustig, wit strand. Met je voetjes in het zand en een Corona in je hand.. Het leven op Sint Maarten is zo slecht nog niet.

Mede daardoor gaat de tijd zo snel denk ik, en hoewel ik al bergen informatie heb (zowel uitgewerkt als niet uitgewerkt), word ik er toch een beetje nerveus van. Ik wil dit nog, en dat, en daarheen.. Over iets meer dan drie weken ga ik het eiland alweer verlaten, en dat vind ik eigenlijk best jammer. Ik voel me goed thuis hier, heb veel leuke en interessante mensen ontmoet, en tja.. die stranden doen het hem gewoon natuurlijk. En hoewel Paula de huiseigenaar echt ontzettend eng is, en ze (of iemand anders) mijn geld heeft gestolen, is het ook heel gezellig bij Paula’s paarse Country Inn.

Natuurlijk is het niet allemaal pais en vree hier, de criminaliteit is hoog, mensen werken zich een ongeluk om rond te komen, jonge kinderen hangen rond op straat, vervelen zich en vormen gangs (naar het voorbeeld van hun rolmodel 50 Cents - Get Rich or Die Trying is het motto), alcohol- en drugsgebruik is een groot probleem, het aantal éénoudergezinnen is ongelofelijk hoog en de educatie nog steeds niet wat het zou moeten zijn. De economische recessie slaat in, het toerisme gaat achteruit en de mensen worden bang. Vreemdelingen krijgen de schuld, de regering is corrupt, maakt ruzie en denkt alleen in eigenbelang en ga zo maar door.. Random wat problemen die mij hier voorgeschoteld worden door de mensen met wie ik praat. Maar toch wil bijna niemand hier echt weg, het leven op het eiland heeft zijn nadelen, maar de vrijheid overheerst. Na je werk ga je in een kioskje langs de weg zitten, in een tentje aan het water, de muziek speelt, de zon gaat onder, de zorgen verdwijnen. Eilandleven…

Foto’s volgen snel (en meer over de Rastafari ook.. na al jullie verzoeken )!

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Een beetje "jaloezie" bij het lezen over het eilandgevoel,het weer,het lekkere eten enz.
Maar...wij krijgen ook een droog weekend hoor!! Vandaag verrast door de twee kleine Nazarenen(en hun moeder) die plots voor de deur stonden.Kijk al uit naar de foto's en de F2F-verhalen.Geniet nog maar lekker.Liefs en groetjes voor alledrie vanuit Gebrook.

Vincent Zegveld zei

mmmmm corona's op het strand, dat doet mij terug denken... Maar Jens, waar blijven foto's toch! Ik zal zo wel naar je toe komen voor foto's en natuurlijk ook de corona's....kus

Anoniem zei

Ha Jens,

en nu zitten we weer thuis, met laarzen en winterjas aan, grr.

Wat hebben we genoten, van het lekkere weer, de warme stranden, het zalige eten, de vriendelijke mensen, het chaotische verkeer, maar natuurlijk het meest van jouw aanwezigheid!!

Thuis genieten we na met de foto's en herinneringen.

Liefs,
Henriette.