Het leven van alledag 2

Na twee weken wennen, heb ik het leven in La Paz toch wel aardig te pakken. Mijn dagen worden telkens gestructureerder (naar Boliviaanse begrippen dan) en de tijd gaat elke dag sneller. Ik heb het erg naar mijn zin in mijn gastgezin, sinds gisteren uitgebreid met hondje Skyline (die naam was niet mijn idee). Veel meer dan in Sucre word ik hier echt opgenomen in het gezin, we eten samen, kletsen wat, kijken samen tv. Vorige week zondag was de verjaardag van oma, een groot dans- en huilfestijn met de hele familie. Vrijdag was Dag van het Kind-viering op de school van zusje Lily, en ook toen mocht ik mee. Heel leuk om er zo bij te horen. Ook de projecten zijn allemaal min of meer gestart. Wat gebeurt er hier zoal in de bergen?

Momenteel werk ik twee ochtenden en twee middagen in opvanghuis Corazón Inquieto, Onrustig Hart. Er verblijven vooral kinderen van ouders die op de markt werken, ´s ochtends de kleintjes van 2 tot 5, ´s middags de ouderen van 6 tot 12. Vooral de kleintjes zijn erg vermoeiend, het niveau is laag en ze zijn niet echt gewend om samen te spelen of speelgoed te delen. Maar de juffen, Erica en Erica, verrichten goed werk, vind ik. De kinderen krijgen ´s ochtends ontbijt en later fruit. Ze leren basis dingen als de kleuren en tellen (wat al heel moeilijk is!) en leren hun handen te wassen, tanden te poetsen en spullen op te ruimen. ´s Middags is het vooral huiswerkbegeleiding met daarbij een extra lesje. Vanaf volgende week ga ik een middag aardrijkskundeles geven, omdat niemand weet waar Bolivia ligt, en een middag Engelse les. Het is leuk om twee dagen daar te werken, maar ik moet toegeven dat kleuters niet mijn roeping zijn.

Op dinsdag- en woensdagochtend ga ik vanaf deze week Engelse les geven in een vrouwengevangenis. Ik neem de les over van Mathilde, mijn huisgenootje, die La Paz komende week na 8 maanden gaat verlaten. Helaas is er van de Engelse les-groep nog maar één enthousiastelinge over, maar ook dat is de moeite waard vind ik. De gevangenis is een erg aparte plek. Het is een kleine gevangenis, met ongeveer 25 vrouwen en vier kinderen. We zijn bezig om ook een activiteitenmiddag voor de kinderen te organiseren, ookal vindt de directrice het niet de moeite waard omdat het er maar vier zijn. Ik vind het heel naar dat de kinderen ook opgesloten zitten. Bovendien lopen ze de hele dag een beetje doelloos rond en kunnen ze wel wat aandacht en ontwikkeling gebruiken. Waarschijnlijk ga ik op vrijdagochtend nog Engelse les geven aan de bewaking en de directrice zelf, erg komisch. Maar het is een goede manier om goodwill te kweken, zodat we de projecten in de gevangenis mogen voortzetten. Projecten in andere gevangenissen zijn allemaal afgebroken omdat de directie niet meer wilde meewerken.

Het derde project, dat ik zelf het leukste vind, is een soort praatmiddag voor jonge moeders. Het zijn een stuk of zes tot acht meiden, ongeveer even oud als ik, maar allemaal met een baby of kindje. Het grootste deel van de week zitten ze thuis met hun baby, maar vanaf vorige week gaan we elke woensdagmiddag/avond bij elkaar komen. Aan de ene kant is dit gewoon om te kletsen, met elkaar en met ons (ik en Saskia, een andere nieuwe vrijwilligster). Het is een goede manier voor hen om een gezellige middag te hebben, ervaringen uit te wisselen en hun kind met andere kinderen te laten kennismaken. Daarnaast gaan we beginnen met het maken van armbandjes, die de meiden daarna kunnen verkopen. Er loopt al een soortgelijk project met jongens en die zijn er erg enthousiast over. Het is de bedoeling dat het project min of meer structureel wordt en we de bandjes ook in Nederland en Belgie gaan verkopen. Het is in ieder geval een uitdaging en ik denk dat het zeker wat gaat worden, dus ik heb er veel zin in.

Naast het werk volg ik nog twee keer per week twee uur Spaanse les. En dáárnaast is er natuurlijk ontzettend veel te zien en te doen in de stad. Er zijn overal markten, ik ontdek steeds weer nieuwe plekken. Vorige week ben ik begonnen met salsadansen bij een dansschool, ook erg leuk. Deze week is hier in de stad theaterfestival, daar gaan we zeker ook nog aan deelnemen. Afgelopen vrijdag ben ik met mijn broer en zus en Mathilde naar een concert geweest van Pxndx (Panda), een Mexicaanse rockband. Niet helemaal mijn muziek, maar wel erg leuk om mee te maken. Volgend weekend gaan we waarschijnlijk weer naar een concert, ditmaal van Daddy Yankee, dé reggaetonartiest van de wereld die hier echt ontzettend hot is. Ik ben benieuwd.

Zaterdag vierde men hier de Dag van het Kind, een behoorlijk groot feest. Ter ere van die feestdag zijn we met alle kinderen van Corazón Inquieto naar een dierentuin en speelpark geweest, ongeveer 40 minuten hier vandaan. Het was echt een geslaagde dag, alleen de busreis er naartoe was voor veel kinderen al een belevenis. Het park ligt een stuk lager dan La Paz en dat was goed te merken aan het temperatuurverschil: warm! Voor ons was het naast een vermoeiende dag (35 kleine kinderen bij elkaar houden in een dierentuin is niet niks) ook wel echt een gezellig uitstapje, dus ook voor ons was de Dag van het Kind een feestje.

Gisteren ben ik met Saskia naar Tiwanaku geweest, opgravingen op ongeveer twee uur rijden hier vandaan. Erg interessant en ook leuk om weer even uit de stad te zijn; Tiwanaku ligt echt in the middle of nowhere. In Saskia heb ik een goede medestander gevonden, we willen veel dezelfde dingen en hebben de komende vier weken al min of meer volgepland met alles wat we willen doen en bezoeken. Erg leuk. Er is verder best een grote groep vrijwilligers hier, veel mensen lopen ook hun stage van bijvoorbeeld SPH of SPW. Gezellig, hoewel ik wel het idee heb hier een beetje met een andere instelling te zijn. Maar dat geeft niet.

Volgende keer komt er weer een les Bolivia, want ik blijf me verbazen en er is zoveel te vertellen. Alleen al een uurtje over de markt lopen, is een groot avontuur. Of met de minibus van mijn huis naar de projecten. Of lunchen in een eettentje, altijd spannend. La Paz is echt een bijzondere stad, mede door de ligging. Overal waar je kijkt zie je bergen, heel hoge bergen. En de stad zelf ligt al op 3500 meter, kun je nagaan. Ik vind het nog steeds heel bijzonder om hier te zijn, moest wel even wennen weer in zo´n grote stad, maar ik denk dat de komende weken weer om zullen vliegen. Ik hou jullie op de hoogte!